در صنعت، فورج (Forge) به معنای کوره آهنگری، آهنگری کردن و کوبیدن است. عمل فورج نیز تکنیکی است که در آن فلزات با استفاده از نیروی فشاری متمرکز، به شکل و فرم مورد نظر تبدیل می شوند. این روش یکی از مهمترین روش های فلزکاری در صنعت تولید مقاطع فلزی، به ویژه در صنایع آهن و فولاد است. نیروهای فشاری با استفاده از چکش یا پتک، پرس و غلتک بر قطعه فلزی وارد می‌شود.
برای انجام عملیات فورج، قطعه اولیه را که لقمه نامیده می‌شود در میان دو نیمه قالب قرار داده و نیروی بسیار زیادی به صورت آهسته و یا ضربه ای به آن اعمال می‌گردد. با این شرایط قطعه گداخته شده درون قالب، شکل آن را به خود گرفته و مواد اضافی آن در حفره فلاش جمع می‌شوند. این مواد اضافی که دور ریز فورج نام دارند، در انتها از قطعه جدا می‌شوند.
انواع روش‌های فورج
روش های آهنگری معمولا ضایعات کمی دارند یا بدون ضایعات هستند و می توانند هندسه قطعه نهایی را در مدت زمانی کوتاه در یک یا چند کورس فورج یا چکش ایجاد کنند. در تکنیک فورج عمل کوبیدن باعث شکل‌دهی فلزات بدون آسیب به جریان ذرات می‌شود و به همین دلیل فلز استحکام خود را حفظ می‌کند. در حال حاضر این فرایند، طبق درجه حرارت به این صورت طبقه‌بندی می‌شود:
· آهنگری سرد (Cold Forging )
فورج سرد در دمای اتاق و در چند مرحله انجام می‌شود. دما در این نوع از آهنگری به حدی پایین است که فلز اکسید نشود به همین دلیل دقت ابعادی قطعات تولید شده با فورج سرد بسیار بالاتر از فورج گرم است. این روش برای فلزات نرمی چون آلومینیوم، سرب و… قابل اجرا است درحالی که فورج فولادها با این روش امکان‌پذیر نیست.
- آهنگری گرم یاWarm Forging
فورج گرم تعادلی بین فورج سرد و داغ است، در این روش قطعه کار تا دمایی قبل از تبلور مجدد حرارت داده می‌شود. گرمای قطعه داغ به قالب و محیط منتقل می‌شود بدین ترتیب دمای خود قطعه کاهش می‌یابد. تنوع دمای فورج گرم حین انجام فرآیند موجب شده خواص ثابتی از ماده در دسترس نباشد.
- آهنگری داغ یاHot Forging
دمای آهنگری داغ بیشتر از دمای تبلور مجدد است. دمای بالا این فرآیند، تمایل به اکسید شدن را در قطعه افزایش می‌دهد، بنابراین نمیتوان دقت ابعادی دقیقی به دست آورد.
